---

 

Chcesz zapytać...
Masz problem...
Potrzebujesz pomocy...
Chcesz o czymś powiedzieć...
 

                                                                 ...przyjdź i porozmawiaj

czeka na Ciebie
pedagog szkolny

mgr Małgorzata Koperek

Godziny pracy pedagoga szkolnego

od poniedziałku do wtorku od 8.00 do 10.00

 

mgr Dominika Makowska

Godziny pracy pedagoga szkolnego

 

 

 psycholog szkolny

mgr Joanna Żurkowska

Godziny pracy psychologa szkolnego

wtorek -9.00 - 15.00

środa - 9.00 - 15.00

 

 

Poradnia Psychologiczno – Pedagogiczna w Pabianicach, ul. Bracka 10/12 oferuje uczniom i rodzicom pomoc ONLINE.

Należy wejść na stronę poradni:  http://ppp-pabianice.webd.pl/ i znaleźć zakładkę POMOC ONLINE. Zanim uzyskamy pomoc musimy zarejestrować się na tej witrynie.

Jeżeli rodzic chce się starać dla swojego dziecka o opinię o wydłużenie czasu na egzaminie szóstoklasisty musi skontaktować się z  Poradnią  najpóźniej do marca roku, w którym dziecko znajduje się w klasie 5. Poradnia wyznaczy wówczas termin badania dziecka.

Czym w ogóle jest DYSLEKSJA?

Dysleksja, są to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Spowodowane są zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych, motorycznych i ich integracji, uwarunkowanymi nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego.

DYSLEKSJA - specyficzne trudności w czytaniu;

DYSORTOGRAFIA - specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (w tym błędy ortograficzne);

DYSGRAFIA - niski poziom graficzny pisma.

A jakie są jej objawy?

Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu ujawniają się dopiero w szkole. W wieku przedszkolnym można zauważyć objawy, które cechują tzw. dzieci ryzyka dysleksji np.

• opóźniony rozwój mowy;
• mała sprawność i koordynacja ruchów podczas zabaw ruchowych, samoobsługi, rysowania i pisania (brzydkie pismo);
• wadliwa wymowa, trudności z wypowiadaniem złożonych słów, błędy gramatyczne;
• trudności z różnicowaniem głosek podobnych oraz z wydzieleniem sylab, głosek ze słów i ich syntezą;
• trudności z wykonywaniem układanek i odtwarzaniem wzorów graficznych;
• oburęczność;
• mylenie prawej i lewej ręki;
• trudności w czytaniu pomimo dobrej inteligencji oraz braku zaniedbania środowiskowego i dydaktycznego;
• trudności z opanowaniem poprawnej pisowni: pismo zwierciadlane, mylenie liter podobnych pod względem kształtu (p-b-d-g), liter odpowiadających głoskom zbliżonym fonetycznie, opuszczanie liter, błędy ortograficzne pomimo znajomości zasad ortografii.

Zachęcamy do pogłębienia wiedzy na temat dysleksji:

Dysleksja w internecie - http://dysleksjarozwojowa.wordpress.com/

Rady dla rodziców - http://dysleksjarozwojowa.wordpress.com/2012/03/07/rady-dla-rodzicow-dzieci-z-dysleksja-3/

Poćwicz online - http://dzieciece.home.pl/dysleksja/start.html

Źródło -Polskie Towarzystwo Dysleksji www.ptd.edu.pl

Kiedy do logopedy?

• Jeśli martwisz się, że Twoje dziecko mówi za mało lub nikt nie rozumie mowy Twojej pociechy;
• Jeśli Twoje dziecko mimo ukończonych 2 lat nic nie mówi lub używa tylko kilku słów;
• Jeśli Twoje dziecko urodziło się jako wcześniak;
• Twoje dziecko nie wymawia głosek: R, SZ, RZ, CZ, DŻ, K, G lub innych mimo ukończonego 5 roku życia;
• Jeśli Twoje dziecko się jąka;
• Jeśli Twoje dziecko ma problemy z nauką czytania i pisania;
• Jeśli Twoje dziecko ma zdiagnozowanie przez innego specjalistę jakiekolwiek zaburzenie rozwojowe;

Droga mamo ! Drogi tato!

1. Karm naturalnie - prowadzi to bowiem do prawidłowego rozwoju aparatu artykulacyjnego: języka, warg , zębów,
2. Nie pozwól by dziecko ssało palec - może doprowadzić to do wad zgryzu, a te w przyszłości do wad wymowy,
3. Pamiętaj, by Twoje dziecko potrafiło gryźć i żuć, a nie „odrywać pokarm",
4. Kiedy tylko pojawią się pierwsze ząbki, daj maluszkowi skórkę od chleba lub chrupki kukurydziane by ćwiczyło żucie,
5. Dbaj o drożny nosek - w razie wątpliwości poradź się pediatry,
6. Dotykaj często swojego maluszka - dotyk ma ogromny wpływ na prawidłowy rozwój dziecka,
7. Baw się dźwiękami ze swoją pociechą,
8. Mów do dziecka dużo, ale „nie zalewaj mową"! Opowiadaj mu o każdej wykonywanej przez Ciebie czynności,
9. Śpiewaj dziecku,
10. Czytaj, czytaj, czytaj,
11. Układajcie historyjki obrazkowe,
12. Mów wyraźnie i powoli, nie infantylizuj mowy np.: „mamunia ziaraź da buziaćka",
13. Ucz dziecko koncentracji na dźwiękach. Pytaj: „Co to?/ Kto to?" tak, by dziecko zwracało na nowe rzeczy uwagę,
14. Słuchajcie melodii odpowiednio dobranych dla dzieci,
15. Bawcie się dłońmi - wykonujcie „zabawy paluszkowe",
16. Ucz dziecko sprawności manualnej. Pamiętaj o zasadzie „Drewniane ręce to drewniana mowa",
17. Rysuj i maluj z Maluchem. Ucz prawidłowego trzymania kredki,
18. Ucz wierszyków,
19. Gimnastykujcie język i buzię na wesoło,
20. Dmuchajcie i chuchajcie - ćwiczenia oddechowe są ważnym elementem prawidłowego rozwoju mowy,
21. Zachęcaj dziecko do mówienia, przeglądajcie razem książeczki,
22. Nie krytykuj dziecka gdy się zacina, powtarza początek wyrazów lub całe wyrazy i udaj się do logopedy.

/Źródło: http://mobilnylogopeda.zgora.pl/Logopeda-radzi /

 

Jak uczyć się szybko, dobrze i bez wysiłku?

Nauka robienia notatek

• mieć zawsze najmniej 2 długopisy lub ołówki,
• na kartce papieru marginesy powinny nie zawsze być tylko z boków, ale i z góry i z dołu,
• warto notować na oddzielnych kartkach,
• trzeba koniecznie opracować słowniczek własnych skrótów wyrazów, zanotować je z boku, żeby dokładnie wiedzieć, co oznaczają, a nie domyślać się później,
• pisać czytelnie, wyraźnie, nigdy tzw. maczkiem,
• nie notować wszystkiego, tylko węzłowe zagadnienia,
• próbować uchwycić sens i zapisywać ogólniej, własnymi słowami,
• pytać nauczyciela, gdy coś jest niejasne, niezrozumiałe,
• prosić o mówienie w wolniejszym tempie,
• używać punktów, które następnie wypełnia się treścią,
• nie wpadać w panikę, gdy umknie nam jakieś słowo, można je uzupełnić później,
• można prowadzić dwa zbiory notatek : jeden robiony bezpośrednio w trakcie słuchania i drugi z już uporządkowanymi treściami,
• być spokojnym, rozluźnionym i skoncentrowanym na zadaniu.

ĆWICZENIE POMOCNICZE : robienie planu.

Instrukcja: „Plan to, jak wiecie, streszczenie w punktach, zapisanych w formie bezosobowej. Najważniejsze szczegóły umieszczamy w nawiasach. W niewielkiej liczbie słów musi się zmieścić dużo treści. Na marginesie piszemy czerwonym ołówkiem daty, nazwy, liczby do dosłownego zapamiętania. Plan musi być napisany tak, żeby po rzuceniu nań okiem od razu było wiadomo, o co chodzi w rozdziale lub książce. Warto powtarzać materiał z planem o wiele lepiej się zapamiętuje. Zróbcie plan jednego rozdziału z dowolnej książki, aby się upewnić, że potraficie to zrobić ”.

Jak powtarzać, żeby zapamiętać

• żeby dobrze zapamiętać, trzeba najpierw dobrze zrozumieć, o co chodzi,
• powtarzać należy głośno (w korze mózgowej dana informacja zapisuje się dwa razy- kanałem wzrokowym i słuchowym),
• powtarzać należy często,
• ostatnie powtórzenie powinno mieć miejsce nie tuż przed lekcją, a poprzedniego dnia wieczorem (bo organizm śpi, ale mózg w tym czasie pracuje i „ układa sobie ”, porządkuje materiał do zapamiętania),
• warto rymować, co się da,
• uczenie się musi polegać na logicznym, sensownym, rozumowaniem wyszukiwania zależności, mechaniczne „ kucie ” na pamięć jest mało efektywne,
• zapamiętywanie musi przebiegać aktywnie ( notowanie, rysowanie, szkicowanie, malowanie, wycinanie, dotykanie, tłumaczenie komuś – im więcej kanałów informacji tym lepiej ),
• warto stosować metody mnemotechniczne, ułatwiające zapamiętanie treści,
• podczas nauki nie wolno być smutnym, poirytowanym, zestresowanym,  dobry nastrój sprzyja zapamiętywaniu.

Metoda zapamiętywania dosłownego

Jest to metoda uczenia się na pamięć : zaczynamy trzy dni wcześniej, bo po dwóch trzech dniach powtórek pamięta się dalej (od czwartego dnia zaczynamy zapominać), staramy wzbudzić w sobie zainteresowanie.
Kolejność czynności :

• przeczytać dwa razy po cichu,
• po krótkiej przerwie przeczytać dwa razy głośno i jeśli to wiersz z odpowiednią melodią i rytmem słów; jeśli tekst jest długi, należy podzielić go na kilka części i z każdą postępować tak, żeby uchwycić sens i zrozumieć, o co w tekście chodzi,
• po godzinie przerwy powtarzać głośno z zaglądaniem do tekstu,
• po następnej godzinie powtórzyć tekst głośno bez zaglądania do tekstu.

Metoda zapamiętywania nie dosłownego – tzw. całościowo – częściowa

Należy :

• przeczytać całość bez podkreślania czegokolwiek,
• przeczytać całość z podkreślaniem ołówkiem najważniejszych rzeczy,
• podzielić tekst na kilka sensownych części,
• powtarzać każdą część osobno, aż do zapamiętania; po opanowaniu pierwszej części przechodzimy do drugiej itd.,
• przy powtarzaniu każdej następnej partii powinno się zawsze zaczynać od końca części poprzedniej tworząc tzw. pomost pamięciowy,
• po dniu przerwy (mózg przez cały czas pracuje i porządkuje materiał) należy zebrać wszystkie części w całości i powtórzyć łącznie wszystko od razu.

Wszystkie przerwy w powtarzaniu mają jeszcze jeden ważny cel : nie wolno dopuścić do przemęczenia, znużenia, zniechęcenia i złości; przypomnijmy, że zły nastrój obniża efektywność nauki.

NIGDY NIE MÓW: MUSZĘ SIĘ NAUCZYĆ TYCH NUDNYCH BZDUR. POWIEDZ: CHCĘ TO POZNAĆ, TO INTERESUJĄCE – oczywiście, jeśli chcesz się czegoś nauczyć i zapamiętać.

Pisanie wypracowań

• zacznij pisać co najmniej 2-3 dni przed oddaniem,
• zapisz tytuł, a pod spodem wszystkie nasuwające Ci się na gorąco skojarzenia,
• napisz plan wypracowania z uwzględnieniem zasad konstrukcyjnych, a więc zaplanuj początek, rozwinięcie i zakończenie,
• porozmawiaj z kimś, kogo lubisz i cenisz, o tym, co chcesz napisać i dlaczego,
• nie obrażaj się, jeśli twoje pomysły nie spotkają się natychmiast z aprobatą i uznaniem,
• korzystaj ze słownika ortograficznego, encyklopedii, leksykonów i dodatkowych materiałów mogących wzbogacić Twój tekst,
• nie idź na „łatwiznę”, szanuj swoją pracę i czas nauczyciela,
• pisz swoimi słowami, najpierw na brudno,
• nie nudź, pisz tak, żeby Ciebie samego „wyciągnął” temat,
• pamiętaj, że każde następne zadanie musi logicznie wynikać z poprzedniego : sprawdź cały Twój tekst pod tym kątem,
• nigdy nie zakładaj, że nauczyciel wie z góry, co chcesz powiedzieć, pisz tak zrozumiale, jakby odbiorcą tekstu miała być osoba, ,która nigdy w życiu niebyła na lekcji polskiego,
• stosuj akapity, gdy wyczerpałeś już jakąś myśl i zaczynasz pisać o czymś innym,
• nie używaj słów, których nie rozumiesz,
• nie „ściągaj” cytatów bez podania źródła,
• myśl samodzielnie, nie powtarzaj obiegowych opinii i bądź gotów do obrony swojego stanowiska przy pomocy rzeczowych argumentów (pamiętaj, że zwroty : „bo tak uważam” czy : „mój ojciec jest tego samego zdania, co ja”, to nie są rzeczowe argumenty),
• po napisaniu wypracowania sprawdź je dokładnie i popraw błędy,
• pamiętaj, że „bazgranie” utrudnia nauczycielowi i robi ogólne złe wrażenie.

 

Uczenie się języków obcych

Podstawowe zasady :

• ucz się systematycznie, codziennie przynajmniej 15 minut – jest to znaczenie efektywniejsze niż co drugi dzień po pół godziny czy raz w tygodniu po 3 godziny,
• oprócz korzystania z różnych słowników, w tym obrazkowych ( lepiej się, utrwala znaczenie wyrazów ! ) załóż własny słowniczek i pisz w nim słowo w danym języku, wymowę, znaczenie polskie oraz przedstawiaj w nim obrazowo znaczenie wyrazu rysując to wszystko, co się da narysować,
• w słowniczku możesz zamieszać dodatkowo dany wyraz w kontekście, czyli w zadaniu lub zdaniach, gdzie najczęściej występuje,
• pisz słówka na oddzielnych kartkach i przylepiaj w domu, gdzie się da: na szafie, ławce, drzwiach itp., ale tak, żeby nie zniszczyć mebli; gdy będziesz pewny, że już pamiętasz dane słowo, zastąp wyraz innym: im częściej w ciągu dnia Twój wzrok padnie na słówka, tym szybciej i niemal bez wysiłku je zapamiętasz,
• pisz bardzo wyraźnie WIELKIMI LITERAMI,
• mów w obcym języku głośno i często,
• nie pomijaj żadnej okazji, żeby rozmawiać w danym języku, nie przejmuj się błędami, chodzi o pokonanie bariery lęku przed swobodnym wypowiadaniem się,
• powtarzaj lekcje ze szkoły tego samego dnia,
• układaj słówka z anagramów, baw się nimi,
• rozwiązuj i układaj krzyżówki,
• zapisuj teksty piosenek i śpiewaj je na głos,
• czytaj łatwe książki dla młodych dzieci, także te z polskim tekstem obok; pamiętaj, że łatwe książki to takie, w których występują znane Ci czasy; same słówka są mniej ważne, często z kontekstu możesz się domyślić, o co chodzi,
• ucząc się dialogów rób to w parach, po opanowaniu swojej partii zamieniając się rolami,
• korzystaj z pomocy audiowizualnych : kaset magnetofonowych i magnetowidowych, płyt, audycji w telewizji, edukacyjnych gier komputerowych,
• bądź aktywny; nie nauczysz się obcego języka czekając, aż ktoś Cię do tego zmusi,
• ucząc się koncentruj uwagę na przedmiocie nauki,
• ucząc się języka staraj się bawić, dbaj o swój dobry humor, to sprzyja zapamiętywaniu.

O ASERTYWNOŚCI I NIE TYLKO…

Wiele konfliktów, nieporozumień i kłótni bierze się stąd, że przyjmujemy niewłaściwe postawy wobec siebie i innych. Postawy takie, to uległość, agresja lub manipulacja.

ULEGŁOŚĆ

Osoby uległe to te, którym łatwiej przychodzi postępować tak, jak chcą tego inni, nawet jeśli jest to sprzeczne z własnym interesem, własnymi poglądami, odczuciami i potrzebami. Uległość w kontaktach międzyludzkich przejawia się nadmiernym respektowaniem praw innych osób i pomijaniem, spychaniem, zagłuszaniem własnych.

AGRESJA

Równie nieprawidłową postawą jest agresja. Mówiąc o agresji, nie mamy na myśli kuksańców i wrzasków, choć i takie się zdarzają. Agresja w codziennych kontaktach międzyludzkich objawia się bardziej subtelnie, a jest nią chęć dominowania nad innymi, stawiania na swoim, udowadniania, że zawsze ma się rację. Osoby agresywne przedkładają własne prawa, potrzeby i pragnienia, nad prawami, potrzebami i pragnieniami innych. Mówiąc wprost, liczą się przede wszystkim z sobą, siebie stawiają wyżej i na pierwszym miejscu, Nie mają problemów z wykorzystywaniem innych do własnych celów.

MANIPULACJA

Istnieje jeszcze jedna postawa, która stosowana jest w relacjach z ludźmi; jest nią manipulacja. Manipulacja, to brak uczciwości, autentyczności i spontaniczności w kontaktach z ludźmi. Manipulacja nie ma nic wspólnego z taktem i dyplomacją, które powstrzymują nas od wyrażania swoich myśli i odczuć bez zastanowienia, refleksji i baczenia na reakcje innych. Manipulanci cynicznie i z wyrachowaniem wybierają takie zachowania, co do których są pewni, że przyniosą określony efekt. Manipulacja, to zawoalowana dominacja nad innymi. Chodzi o to, by inni nie mieli wrażenia, że tak naprawdę robią coś pod przymusem.

Choć opisane tu postawy są tak różne, to wypływają z tego samego, a mianowicie z niskiej samooceny i negatywnego obrazu własnej osoby. Osoby uległe przepraszają, że żyją, bo nie są pewne swojej wartości; chcą zyskać sympatię i szacunek jako pomocne, ustępujące i życzliwe. Osoby agresywne używają ostrych łokci, bo chcą, by inni postrzegali je jako pewnych siebie, przebojowych i zdecydowanych ludzi. Chcą kierować innymi, by czuć się pewniej. Manipulanci kombinują i grają, bo podświadomie są przekonani, że wyrażając swoje potrzeby i pragnienia wprost, nie uzyskają tego samego. Żadna z tych postaw nie sprzyja budowaniu prawdziwych więzi międzyludzkich. Żadna z nich nie pomaga w nawiązywaniu i utrzymywaniu udanych relacji z najbliższymi, współpracownikami czy podwładnymi. Postawą, która pomaga osiągnąć satysfakcję w kontaktach z ludźmi jest asertywność.

Być asertywnym, to znaczy umieć wyznaczać własne granice i respektować granice innych ludzi.

Postawa asertywna zakłada stanowcze, a jednocześnie łagodne wyrażanie siebie, to znaczy swoich opinii, pragnień i potrzeb. Osoby asertywne szanują siebie i innych, Mają na względzie interes własny, dostrzegając, rozumiejąc i szanując interesy innych osób. Asertywność, to świadomość swoich praw i praw pozostałych ludzi, rozumienie, że nasze prawa kończą się tam, gdzie zaczynają się prawa innych.

Skąd się to bierze?

Zła wiadomość jest taka, że asertywności się nie dziedziczy. Nie można się z nią urodzić. Dobra wiadomość jest taka, że asertywności można się nauczyć na każdym etapie życia. Każdy z nas ma wrodzone tendencje do uległości lub dominacji. W niektórych wypadkach są one bardziej wyraźne, w innych mniej. Niektórzy są tylko ulegli lub tylko agresywni, ale większość z nas reaguje uległością lub agresją w różnych sytuacjach. Ulegli bywamy wobec tych, od których zależymy. Na dominację pozwalamy sobie wobec tych, którzy zależą od nas. Oto przykład: dziwnie często zgadzamy się z tym, co mówią nasi szefowie. Jednocześnie zabraniamy naszym dzieciom wielu rzeczy, których tak naprawdę nie musimy zabraniać. W stosunku do szefów włącza nam się uległość, w stosunku do dzieci włącza nam się poczucie władzy, wynikająca z dorosłości.

ASERTYWNOŚĆ W PRAKTYCE

Asertywność, bądź jej brak, najlepiej widać w tym jak wyrażamy swoje zdanie, jak prosimy innych o różne rzeczy, jak wyrażamy sprzeciw, i jak reagujemy na pochwały i krytykę.

WYRAŻANIE SWOJEGO ZDANIA

Osoby uległe nie wyrażają swojego zdania, jeśli jest ono sprzeczne z tym, co mówi rozmówca lub są skłonne do zmieniania go. Osoby agresywne nie wyrażają swojego zdania, lecz narzucają je innym. Osoby manipulujące nie wyrażają swojego zdania, mówią to, co wydaje im się najbardziej opłacalne w danej sytuacji. W innej sytuacji ich opinia na ten sam temat będzie zupełnie inna. Osoby asertywne wyrażają swoje zdanie, nie odczuwając przy tym potrzeby ustępowania rozmówcom, ani przekonywania ich do tego, co mówią. Asertywność, to umiejętność akceptowania różnic i – jeśli trzeba – pójścia na kompromis, to znaczy znajdowania rozwiązań satysfakcjonujących obie strony. To odwaga bycia sobą w rozmowie.

WYRAŻANIE PRÓŚB

Osoby uległe rzadko kiedy o coś proszą, bo są pewne, że inni im odmówią. Jeśli proszą, to czują zakłopotanie i wyrażają je. Chętnie natomiast spełniają wszelkie prośby innych. Są to ci, na których można zawsze liczyć, bo oni bardziej liczą się z innymi, niż ze sobą. Osoby agresywne nie mają żadnych oporów w wyrażaniu próśb, a ich prośby są raczej rozkazami. Wyrażając je, nie biorą nawet pod uwagę, że ktoś może odmówić. Same czują się dotknięte i niemile zdziwione, gdy ktoś je o coś prosi. Nie mają zwyczaju spełniać próśb innych ludzi. Osoby manipulujące dodają dramaturgii swoim prośbom, wymuszając tym samym ustępstwa. Mówiąc wprost, stawiają innych pod ścianą.

Osoby asertywne wyrażają prośby bez skrępowania, ale biorą pod uwagę fakt, że ktoś może im odmówić. Nie czują się tym urażone i same spełniają prośby innych, jeśli nie koliduje to z ich własnym interesem.

WYRAŻANIE SPRZECIWU I ODMOWY

Osoby uległe prawie nigdy nie odmawiają. Słowo „nie” z trudem przechodzi im przez gardło. Gdy odmawiają, czują się z tym źle. Osoby agresywne odmawiają prawie zawsze, za to nie tolerują odmów ze strony innych. Osoby manipulujące odmawiają, ale nie wprost. Kręcą, odsyłają na potem, nie dają wyraźnych odpowiedzi. Osoby asertywne odmawiają uczciwie, jeśli nie chcą czegoś zrobić i nie czują się z tym źle. Jednocześnie respektują prawo innych do odrzucania ich próśb.

PRZYJMOWANIE POCHWAŁ I KRYTYKI

Osoby uległe czują się zakłopotane i zawstydzone, gdy się je chwali. Same chętnie chwalą innych. Krytyka innych przychodzi im z trudem, za to krytykę własnej osoby przyjmują bez sprzeciwu. Same nadmiernie się krytykują, wyolbrzymiają swoje wady, a pomijają zalety. Osoby agresywne domagają się pochwał, same są w nich bardzo oszczędne. Krytykują wszystko i wszystkich, nie akceptując krytyki własnej osoby. Czują się dotknięte, gdy ktoś je skrytykuje. Osoby manipulujące chwalą innych, gdy chcą czegoś w zamian, załatwić coś lub uzyskać. Chwalą nieszczerze i tylko wtedy, gdy im się to opłaca. W tym samym celu udają, że zgadzają się z krytyką własnej osoby. Osoby asertywne z przyjemnością słuchają pochwał i nie szczędzą ich innym. Chwalą szczerze i tylko wtedy, gdy naprawdę coś im się podoba. Krytykują innych, gdy uważają to za słuszne i przyjmują krytykę na swój temat. Mają zrównoważony obraz własnej osoby, to jest znają swoje plusy i minusy.

 

Czy wiesz już, do której grupy należysz i nad czym chcesz popracować?

Polecam zrobić mapę asertywności  http://betkowski-psychoterapia.pl/test-mapa-asertywnosci/ dzięki której dowiesz się w jakich obszarach jesteś asertywny, a w jakich jeszcze nie.

 

„Cukierki” - program profilaktyczny klasa III A i III B

5 października 2015 r. w naszej szkole gościli terapeuci i instruktorzy  z łódzkiego „Centrum Profilaktyki i Psychoterapii – PERSPEKTYWA”  którzy podczas czterogodzinnych warsztatów z klasami III A i III B zrealizowali  program profilaktyczny p.t. "Cukierki". Program ten jest oficjalnie rekomendowany przez Państwową Agencję Rozwiązywania Problemów Alkoholowych i Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej.

"Cukierki" to program profilaktyczny oparty na bajce p. Agnieszki Grzelak. W czasie zajęć dzieci poznały bohaterów bajki "Cukierki", rozmawiały o opisanych wydarzeniach i postaciach, tworzyły do niej ilustracje i rozwijały tym samym samodzielne i twórcze myślenie. Głównym zadaniem tego programu było przybliżenie podstawowych informacji na temat środków uzależniających i zagrożeń związanych ze świadomym i niezamierzonym sięganiem po substancje psychoaktywne i tym samym  promowaniem zdrowego stylu życia. Dzieci metodą dramy aktywnie uczyły się, również  postaw dystansu w relacjach z osobami nieznajomymi i  nabywały świadomości, że takie osoby  mogą zagrażać zdrowiu i bezpieczeństwu, oraz ćwiczyły sposoby asertywnej odmowy.

Aktywne zabawy, w których wszyscy uczestniczyły dzieci sprzyjały integracji zespołów klasowych oraz podniesieniu samooceny własnej uczniów. Mamy nadzieję, że udział w programie profilaktycznym "Cukierki" przyczyni się do właściwych wyborów dzieci w przyszłości. W najbliższej przyszłości planowane jest również spotkanie realizatorów programu z rodzicami uczniów – na które gorąco zapraszamy.

 

 

PRACA PEDAGOGA SZKOLNEGO OBEJMUJE DZIAŁALNOŚĆ: - psychologiczno – pedagogiczną - wychowawczo – opiekuńczą - edukacyjną W RAMACH POMOCY PSYCHOLOGICZNO – PEDAGOGICZNEJ PEDAGOG: - rozpoznaje w klasie wraz z wychowawcą uczniów mających problemy w nauce, dysleksją, uczniów z problemami emocjonalnymi i porozumieniu z rodzicami kieruje ich na badania do poradni specjalistycznych, - prowadzi zajęcia zgodnie z zaleceniami poradni specjalistycznych, - podejmuje działania mediacyjne i interwencyjne w sytuacjach konfliktowych między uczniami, - organizuje i prowadzi pogadanki oraz prelekcje z zakresu ogólnych zagadnień psychopedagogicznych dla rodziców i uczniów.  W RAMACH POMOCY I DZIAŁAŃ WYCHOWAWCZO – OPIEKUŃCZYCH PEDAGOG: - dokonuje okresowej obserwacji sytuacji wychowawczej w szkole, współpracuje z rodzicami w celu rozwiązywania trudnych sytuacji wychowawczych, - diagnozuje środowisko rodzinne i szkolne uczniów sprawiających trudności dydaktyczno – wychowawcze, - diagnozuje środowisko rodzinne i szkolne uczniów z zaburzeniami emocjonalnymi, wspierając i otaczając opieką rodzinę i ucznia,   - pomaga w stwarzaniu uczniom wymagającym szczególnej pomocy i opieki wychowawczej, możliwości udziału w różnych formach pomocy dydaktycznej na terenie szkoły, zajęcia wyrównawcze, pomoc koleżeńska) oraz zajęciach pozalekcyjnych i innych wspomagających rozwój ucznia, -  współpracuje z instytucjami wspomagającymi proces wychowawczy: -  sąd rodzinny – opinie, kontakty z kuratorami - spotkania indywidualne i grupowe z młodzieżą -  GOPS – pomoc w uzyskaniu wsparcia socjalnego dla uczniów z biednych rodzin, - poradnia psychologiczno – pedagogiczna – wnioskowanie o przebadanie uczniów, - podejmuje działania profilaktyczno – wychowawcze wynikające z programu wychowawczego szkoły, - monitoruje sytuację opiekuńczo – wychowawczą uczniów z rodzin ubogich (pomoc rzeczowa, paczki żywnościowe), -  organizuje akcje charytatywne na terenie szkoły (zbiórka odzieży, żywności, inna pomoc rzeczowa). W RAMACH ZAJĘĆ EDUKACYJNYCH PEDAGOG: - prowadzi dla uczniów i rodziców pogadanki, zajęcia i prelekcje z zakresu psychopedagogiki, profilaktyki, uzależnień, agresji i przestępczości, - współpracuje i organizuje spotkania z przedstawicielami instytucji wspomagających rozwój ucznia (poradnia psychologiczno – pedagogiczna, policja, sąd i inne). MOŻESZ ZWRÓCIĆ SIĘ DO PEDAGOGA SZKOLNEGO, GDY: - potrzebujesz pomocy, - masz jakiś problem i nie wiesz jak go rozwiązać, - chciałbyś pomóc innym i nie wiesz w jaki sposób, - chcesz podzielić się swoimi  radościami i sukcesami, - masz ciekawe pomysły, o których chcesz porozmawiać.  -chciałbyś pomóc innym i nie wiesz w jaki sposób.