Był świadkiem historycznych wydarzeń. TO ON PRZEKAZYWAŁ INFORMACJE Z PIERWSZEGO POSIEDZENIA KRAJOWEJ RADY NARODOWEJ, TO ON KOMENTOWAŁ PIERWSZĄ PROMOCJĘ OFICERÓW WOJSKA POLSKIEGO. BYŁ TEŻ TYM, KTÓRY PIERWSZY OGŁOSIŁ KOMUNIKAT O ZAKOŃCZENIU WOJNY.    11 maja 1945 r. został oddelegowany do Łodzi w celu podjęcia pracy w rozgłośni Polskiego Radia, w której pracował w latach 1945-1951. W Łodzi rozpoczął studia humanistyczne na Uniwersytecie, równocześnie naukę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. Zainteresowania teatralne realizował pełniąc w latach 1954-1959 funkcję kierownika literackiego i artystycznego łódzkiego teatru satyry „7.15 ” a w latach 1996-1967 był kierownikiem literackim teatru „Arlekin”.

            Działalność literacką Igor Sikirycki rozpoczął jeszcze w czasie wojny. Były to wiersze liryczne i wojskowe, kilka z nich stało się  popularnymi pieśniami partyzanckimi.   Debiutował po wojnie w „Odrodzeniu”(1944r.)

            Dorobek literacki Igora Sikiryckiego jest bardzo bogaty i różnorodny: pisał wiersze i bajki dla dzieci, utwory satyryczne, skecze dla teatru i powieści dla młodzieży. Równolegle z twórczością oryginalną prowadził działalność przekładową.

          Igor Sikirycki prowadził także bogatą pracę społeczną, przez długi okres pełnił funkcję radnego Rady Narodowej miasta Łodzi.

         Swoją obecność zaznaczył również, działając w Krajowym Komitecie Obrońców Pokoju oraz w Zarządzie Polskiej Sekcji Międzynarodowego Komitetu d.s. Literatury dla Dzieci i Młodzieży przy UNESCO. Udzielał się również aktywnie w łódzkim Towarzystwie Przyjaciół Dzieci.

        Za swoją wszechstronną działalność otrzymał wiele nagród i wyróżnień.

        Nasz patron był człowiekiem człowiekiem o bogatej osobowości i wszechstronnych zainteresowaniach, który pomimo wielu obowiązków, potrafił znaleźć czas na inne zainteresowania: wędkarstwo, malarstwo, archeologię, numizmatykę, fotografię.

      Igor Sikirycki zmarł w Łodzi 2 stycznia 1985r.Jego postać stanowi wspaniały wzorzec osobowy wybitnego pisarza i oddanego społecznika.      

Barbara Połosak

• “Wołanie drzew” (1950),
• “Nocny połów” (1966),
• “Trzy struny” (1980),
• “Piorunująca mieszanina” (wiersze, ballady, bajki, fraszki, limeryki, parodie, humoreski) (1985).

opowiadania – “Stara kuźnia” (1962),

• Bajki na dobranoc (1970; zbiór; wydane przez Polskie Nagrania Muza na kasecie (CK-426))
• Kram z wierszykami (1980)
• Moje bajki (1980; zbiór)
• Najweselsza szkoła (1972)
• Ogródek szkolnych fraszek (1978)
• Pietrek z Puszczy Piskiej (1971)
• Siedmiu nieobecnych (1970; nostalgiczne wspomnienie o 7 kolegach z liceum, którzy walczyli i bohatersko zginęli podczas 2. wojny światowej)
• Stara kuźnia (1982)

 

Fraszki pochodzące z książki "Sto fraszek szkolnych" Igora Sikiryckiego: "Rada" Nie licz, bracie, na podpowiedź. Grunt to własny rozum w głowie. Rozum w głowie, czyli olej - Masz za mało - w szkole dolej.
"Paluszek i główka" Paluszek i główka To szkolna wymówka, Zwłaszcza kiedy główce Zagraża klasówka.	"Pomoce szkolne" Z pomocy szkolnych, Lenia zdaniem, Najlepsze jest Podpowiadanie.
"Wędrowiec" Dawniej chodził na wagary, A dziś uczniem jest wzorowym. Poszedł bowiem dnia pewnego Prosto po rozum do głowy	"Taki los" W szkole jest się, drodzy moi, Raz pod wozem, raz na wozie - Uczeń, który nieźle stoi, Też czasami siedzi w kozie.
"Papla" Wciąż powtarza jednakowo: "Daję słowo, daję słowo". I dlatego, bądźmy szczerzy, Jego słowom nikt nie wierzy.	"Klucz" Nauka kluczem jest do wiedzy - Zapamiętajcie to koledzy, Bo płonne są nadzieje ciche Tych, co ruszają w świat z wytrychem.
"Lubi szkołę" Bardzo lubi naszą szkołę Mój kolega Jasiek, I dlatego po dwa lata Siedzi w każdej klasie	"Problem" Lubię szkołę, lecz ten problem Zawsze działa mi na nerwy: Wszystkie lekcje są za długie, A za krótkie wszystkie porzerwy

Mój koń

Niemało koni jest na świecie
Odważnych, lotnych, urodziwych,
Ale takiego nie znajdziecie
Jak mój Kasztanek złotogrzywy.

Kasztanek gwiazdkę ma na czole,
Sprężyste nogi, piękny ogon.
A kiedy niesie mnie przez pole,
Ludzie napatrzyć się nie mogą.

Ileż odbyliśmy podróży,
Ileśmy lądów przejechali,
A on mi zawsze wiernie służył
W Afryce, w Azji, w Australii.

Gdy w pióropuszu Indianina
Lekko uniosę się w strzemionach,
Kasztanek, pędząc jak lawina,
Każdą przeszkodę w lot pokona.

A kiedy rankiem w drogę rwie się,
Napięty ogon lśni jak struna.
Gdzie tylko zechcę, wnet mnie niesie
Poczciwy koń mój na biegunach.

Igor Sikirycki

 Książki:

Posłuchaj fragmenty książek:

"Bajki Zabawne"

"Kram z bajkami"

"Bajki na dobranoc"